W ostatnich badaniach naukowych dotyczących albendazolu, substancji czynnej stosowanej w leczeniu echinokokozy, zidentyfikowano istotne wyniki, które mogą mieć znaczenie kliniczne. Echinokokoza, wywoływana przez tasiemca Echinococcus, jest rzadką chorobą w Korei, a jej przypadki są głównie importowane z obszarów endemicznych. W artykule przedstawiono przypadek 37-letniego mężczyzny, który z powodu powiększających się torbieli wątroby został skierowany do szpitala, gdzie zdiagnozowano u niego echinokokozy i podjęto leczenie z zastosowaniem albendazolu oraz procedury PAIR (puncture-aspiration-injection-reaspiration).
Wprowadzenie do problematyki echinokokozy i zastosowania albendazolu
Echinokokoza, spowodowana przez tasiemca Echinococcus granulosus, prowadzi do powstawania torbieli w wątrobie, co jest najczęstszym miejscem zakażenia. Choć choroba ta jest powszechna w regionach takich jak Bliski Wschód czy Afryka, w Korei Południowej występuje rzadko, co sprawia, że jej rozpoznanie może być opóźnione. W przypadku omawianego pacjenta, początkowo zdiagnozowane torbiele wątroby jako proste torbiele, okazały się być wynikiem zakażenia echinokokozą po wcześniejszym pobycie w Omanie.
Opis przypadku: od diagnozy do leczenia
Pacjent, który nie miał objawów klinicznych, został skierowany do szpitala na podstawie rutynowych badań, które wykazały powiększające się torbiele wątroby. Po przeprowadzeniu badań obrazowych i analizy krwi, stwierdzono obecność trzech dużych torbieli, co skłoniło lekarzy do dalszej diagnostyki. Wykonano rezonans magnetyczny, który ujawnił charakterystyczny obraz torbieli hydatydowych. Testy serologiczne wykazały pozytywną reakcję na obecność przeciwciał przeciwko echinokokowi, co potwierdziło diagnozę echinokokozy.
Wyniki leczenia albendazolem i procedurą PAIR
Po zdiagnozowaniu echinokokozy, pacjent rozpoczął leczenie albendazolem, który jest lekiem przeciwpasożytniczym stosowanym w terapii echinokokozy. Leczenie rozpoczęto w sierpniu 2023 roku, jednak po dwóch miesiącach nie zaobserwowano zmiany w wielkości torbieli, co skłoniło zespół medyczny do przeprowadzenia procedury PAIR. W październiku 2023 roku, po wykonaniu tej procedury, uzyskano materiał do analizy, który potwierdził obecność protoskołeców Echinococcus. W trakcie leczenia, pacjent był monitorowany, a wyniki tomografii komputerowej wykazały zmniejszenie rozmiaru torbieli.
Analiza mikroskopowa i molekularna
Mikroskopowe badanie płynu aspiracyjnego ujawniło liczne protoskołecy, a dalsza analiza molekularna potwierdziła obecność E. granulosus. Potwierdzenie gatunku jest kluczowe, ponieważ wpływa na czas trwania terapii. E. granulosus zazwyczaj wymaga krótszego okresu leczenia w porównaniu do E. multilocularis, co ma znaczenie w kontekście optymalizacji planu terapeutycznego.
Dyskusja na temat znaczenia szybkiej diagnozy i leczenia
Przypadek ten podkreśla znaczenie dokładnego zbierania wywiadu dotyczącego podróży oraz testów serologicznych w diagnostyce echinokokozy, szczególnie w kontekście rosnącej liczby podróży międzynarodowych. Istotne jest, aby lekarze byli świadomi możliwości wystąpienia echinokokozy u pacjentów z historią podróży do obszarów endemicznych. W tym przypadku, wcześniejszy pobyt pacjenta w Omanie był kluczowy dla postawienia właściwej diagnozy.
Podsumowanie i przyszłe kierunki badań
Wnioski płynące z tego przypadku podkreślają potrzebę dalszych badań nad zastosowaniem albendazolu w leczeniu echinokokozy oraz znaczenie wczesnej diagnozy. Przypadki importowane w krajach, gdzie echinokokoza jest rzadka, mogą być trudne do zdiagnozowania, dlatego istotne jest, aby lekarze byli czujni na takie przypadki. Dalsze badania mogą przyczynić się do lepszego zrozumienia skuteczności leczenia i potencjalnych działań niepożądanych związanych z długoterminowym stosowaniem albendazolu.
Bibliografia
Choi Won Jun, Jin Hanna, Jo Hyeon Jae, Lee Chan Mi, Kang Chang Kyung, Choe Pyoeng Gyun, Park Wan Beom, Kim Nam Joong and Choi Min-Ho. Delayed Diagnosis of Imported Cystic Echinococcosis and Successful Treatment With Percutaneous Drainage and Albendazole in Korea: A Case Report. Journal of Korean Medical Science 2025, 40(4), 125-133. DOI: https://doi.org/10.3346/jkms.2025.40.e88.
